Zenit en Waterling gooien de trossen weer los.

Lieve familie en vrienden,
Vrijdagmorgen 25 maart verlaten we, uitgezwaaid door vrienden, de haven van Marmaris, waar we 6 maanden hebben gelegen en 4 maanden gewoond.
De vrienden komen we misschien nog wel tegen als zij ook weer op rit gaan. Maar de winkeliers en het rustige terrasleven op straat niet, die heb ik opgeslagen op mijn harde schijf.
Het is even slikken om een vertrouwde prettige omgeving met veel gezellige liveaboards te verlaten. Op de wekelijkse happy hour maakten we kennis met zeker tien nationaliteiten en hun verhalen.

Een hoogte punt in deze periode was een captains ontvangst en rondleiding, op het Amerikaanse vliegdekschip de USS Enterprise, die in de baai voor anker lag.
Een bijzondere gebeurtenis was het aan land brengen van 3000 evacués uit Libié. Ze arriveerden met twee snelle ferry boten midden in de nacht. Een hele drukte van politie, ambulance, tv.sateliet- en vervoers bussen in de haven.
Drie busreizen gemaakt,1 dag misterytour, 2 dagen Pamukkale en 5 dagen Cappadocie,zijn intressante dagen geweest in het verbazingwekkende Turkije.

Moeder Paula en Marleen en later mijn zus Lucia hebben we een week kennis laten maken met een ander Turkije als dat ze dachten.
Toen Lucia er was heb ik een zonwering aan de bimini bevestigd op een naai machine in een stoffeerders zaak. Ze hadden geen tijd, maar na even aandringen mocht ik het zelf doen. We werden verwend met thee, warme broodjes en koffie. Na ander half uur was ik klaar en de prijs ???? Gratis. Als dank heb ik voor zijn vrouw een bos bloemen gebracht.

Bij het wegvaren uit de haven heeft Wil hulp gehad van een duiker van de haven, om een lijn los te maken die om een stabilisatorvin zat. Eenmaal buiten kreeg hij in de baai bezoek van de kustwacht, voor controle van de scheeps papieren. Alles in orde.

Op naar Rhodos, waar nu volop plek is om af te meren en zoals overal anker uit, achteruit varen en twee achter lijnen op de kant, waarbij je een loopplank gebruikt om van boord te komen.
Bij de tax free shop de nodige liquid aangevuld en met een auto het eiland hier en daar bezocht.

Maandag bij het wegvaren uit Rhodos zat Wil weer in de prijzen, je raad het al, zijn ankerpunt zat muurvast in een grote ketting waaraan een blok beton bevestigd zat wat hij allemaal omhoog trok. Vanaf onze step een touw in het water aan die ketting bevestigd en aan Wil gegeven, die hij aan zijn bolder vast maakte. Na een paar keer zijn anker te laten zakken en een beetje hamer geweld, schoof de ketting van de punt en was Wil van zijn ballast bevrijd.

Van Rhodos met een rustige zee naar de Fethiye Köfezi. Een natuurlijke grote inham in de kust van Turkije met vele eilanden en kleine baaien met ankerplaatsen, restaurantjes en de plaatsen Göcek en Fethiye. Hier zijn we inmiddels een week aan het zwerven en plakken er nog een paar dagen aan voordat we weer naar boven varen richting Bodrum en Kos.
Allemaal de hartelijke groeten en tot een volgend bericht.
De Middelandsezee vaarders.Wil en Ria, Hans en Grada