Zenit en Waterling 1 onrustige nacht.
Door: Hans en Grada
Blijf op de hoogte en volg Grada en Hans
15 April 2011 | Turkije, Bozburun
Lieve familie en vrienden.
Onderweg van baai naar baai,waarin bijna altijd een steiger met een restaurantje is, (de meesten nog niet open), zijn we een keer verrast door een groepje jonge dolfijnen jagend op een school vissen,de meeuwen bleven er boven hangen en snoepten mee van de springende visjes. Een mooi spektakel.
Op 10 april van de Turkse kust naar het kleine Griekse eilandje en plaatsje Symi.
Het stadje ligt rond de haven, met een rijweg en okergeel gekleurde huisjes die tegen de berg zijn aan gebouwd en berijkbaar via steegjes en wit geverfde trappetjes.
Op maandagavond 11 april begint de voorspelde windkracht 7 te waaien. Het schip deint onrustig, maar van windgeluiden geen last, we liggen door de bergen beschut.
Terwijl ik zeg "het moet niet gekker worden", schuift rond 9 uur een bijna lege cola fles van de aanrecht.
De van allen kanten aan rollende golven gooien ons bijna met de kont tegen de kade. Lijnen erbij, loopplank naar binnen en om van de kade vrij te blijven, de motor gestart en stationair in zijn vooruit laten lopen.
De achterlijnen laten vieren en het anker een paar meter opgehaald.
We zijn een beetje onzeker of ons anker het wel houd, er ligt 65 mtr. ketting uit.
De haven is in het midden 20 mtr. diep en voorbij het midden hebben we op aanwijzing van de havenmeester het anker laten zakken.
In deze heksen ketel hebben we voor het zekere gekozen en de motor een paar uur lopen.
Hans is gaan slapen en ik ben verder in het prachtige boek "De hand van FATIMA" gedoken. Toen het iets rustiger werd de motor uit. Nadat we het vertrouwen hadden dat we goed lagen, is de nacht in bed over gegaan naar een zonnige dag.
Na een dag op de scooter, een verjaardags feestje van de havenmeester op een terrasje en een middag met twee Fransen zeilers en hun 3 kids, zijn we vanmorgen 15 april los gegaan. Het anker zat als een huis. Nadat de achterlijnen los waren ging ons schip en natuurlijk ook die van Wil door de grote spanning,naar het midden van de haven. Op dit moment liggen we weer in Turkije, in Bozburun en worden vanuit de moskee opgeroepen voor het gebed.
Groetjes Wil Ria Hans en Grada.
Onderweg van baai naar baai,waarin bijna altijd een steiger met een restaurantje is, (de meesten nog niet open), zijn we een keer verrast door een groepje jonge dolfijnen jagend op een school vissen,de meeuwen bleven er boven hangen en snoepten mee van de springende visjes. Een mooi spektakel.
Op 10 april van de Turkse kust naar het kleine Griekse eilandje en plaatsje Symi.
Het stadje ligt rond de haven, met een rijweg en okergeel gekleurde huisjes die tegen de berg zijn aan gebouwd en berijkbaar via steegjes en wit geverfde trappetjes.
Op maandagavond 11 april begint de voorspelde windkracht 7 te waaien. Het schip deint onrustig, maar van windgeluiden geen last, we liggen door de bergen beschut.
Terwijl ik zeg "het moet niet gekker worden", schuift rond 9 uur een bijna lege cola fles van de aanrecht.
De van allen kanten aan rollende golven gooien ons bijna met de kont tegen de kade. Lijnen erbij, loopplank naar binnen en om van de kade vrij te blijven, de motor gestart en stationair in zijn vooruit laten lopen.
De achterlijnen laten vieren en het anker een paar meter opgehaald.
We zijn een beetje onzeker of ons anker het wel houd, er ligt 65 mtr. ketting uit.
De haven is in het midden 20 mtr. diep en voorbij het midden hebben we op aanwijzing van de havenmeester het anker laten zakken.
In deze heksen ketel hebben we voor het zekere gekozen en de motor een paar uur lopen.
Hans is gaan slapen en ik ben verder in het prachtige boek "De hand van FATIMA" gedoken. Toen het iets rustiger werd de motor uit. Nadat we het vertrouwen hadden dat we goed lagen, is de nacht in bed over gegaan naar een zonnige dag.
Na een dag op de scooter, een verjaardags feestje van de havenmeester op een terrasje en een middag met twee Fransen zeilers en hun 3 kids, zijn we vanmorgen 15 april los gegaan. Het anker zat als een huis. Nadat de achterlijnen los waren ging ons schip en natuurlijk ook die van Wil door de grote spanning,naar het midden van de haven. Op dit moment liggen we weer in Turkije, in Bozburun en worden vanuit de moskee opgeroepen voor het gebed.
Groetjes Wil Ria Hans en Grada.
-
15 April 2011 - 15:36
Maria:
Zo, dat hebben jullie ook weer goed overleefd. Jullie worden steeds creatiever. Verder ziet het er allemaal prachtig en zonnig uit.
groetjes Maria -
15 April 2011 - 17:15
Adasrob:
Wat een onwijs gave foto's!!
Veel plezier en rustige nachten gewenst. Groetjes Astrid and the boys. -
15 April 2011 - 20:46
Marleen:
Zo, dat was weer een onrustige nacht Grada. Zorg je wel voor voldoende slaap voor jezelf..?
Goed dat jullie elkaar kunnen aflossen.
Maar die mooie foto's maken alles weer goed. -
16 April 2011 - 21:23
Leen En Tilly:
Dat was een spannend nachtje! Hebben jullie al veel van dit soort stormen gehad? Wij wensen jullie rustige nachten en mooi weer. Vandaag naar Hans z'n moeder gezwaaid, bloemencorso gezien in Voorhout. Vandaar.
Groeten Leen en Tilly -
20 April 2011 - 20:51
Elly En Gerard Saphi:
Hallo Grada en Hans en reisgenoten.
Avontuur genoeg zou ik denken. Bij dergelijk weer zou ik snel een extra reisverzekering afsluiten. Jullie moeten ook oppassen voor de piraten , de somaliers en de tunesiers.Mij dunkt hebben jullie nauwelijks meer tijd om te genieten. Het is omdat we beter weten en derhalve weten we dat genieten op het water door jullie lijkt te zijn uitgevonden. Wij gaan weer de gewone mutserige tochten maken met de KNMC , maar voor ons doen is dat oke. Wij wensen jullie nog heel veel vaarplezier en doe voorzichtig.
Groeten , Elly en Gerard . M.Y.Saphire.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
